- Дрво крај мојот прозорец
Дрво крај мојот прозорец, во доцниот час
Може ќепенците ќе ми бидат подзатворени;
Но никогаш нека нема завеси истопорени
Меѓу двајцата нас.
Нејасен сону, лику од земјата извишен
И битие најслично што е на облак разлеан,
Не секој твој јазик светол, гласно распеан
Ќе биде услишен.
Но дрво, сум те видел беспомошно, разнишано,
И ако ти си ме видело кога сум бил заспан,
Си ме видело кога сум бил беспомошен, папсан
И црно ми било пишано.
Дента кога ги доближила нашите две глави,
Судбината мора да носела фантазија на плешките,
Оти твојата глава толку се грижи за надворешните,
Мојата за внатрешните, појави.